Τενοντίτιδα Αχιλλείου: Ποιες είναι οι νέες οδηγίες για την αντιμετώπισή της
Οι τραυματισμοί των τενόντων είναι μια συνηθισμένη κατάσταση που ταλαιπωρεί τους ασθενείς και που απαιτεί συνήθως μακρόχρονες και απαιτητικές στρατηγικές διαχείρισης.
Μια διαφορετική προσέγγιση αποκατάστασης της τενοντοπάθειας του αχίλλειου τένοντα υποδεικνύει μια νέα μελέτη, τα ευρήματα της οποίας έδειξαν ότι η φόρτωσή του κατά τη διάρκεια του περπατήματος αυξάνεται όταν το περπάτημα είναι αργό. Τα αποτελέσματα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τις συστάσεις των ειδικών για αργό περπάτημα στην αρχή της αντιμετώπισης των προβλημάτων του αχίλλειου τένοντα, προκειμένου να υπάρξει μείωση της φόρτωσής του και του σχετικού πόνου, αν και ήδη υπάρχει διχογνωμία στην ιατρική κοινότητα για την επίπτωση της ταχύτητας του βαδίσματος κατά τη φόρτωση του αχίλλειου τένοντα.
Όπως εξηγεί ο φυσικοθεραπευτής – χειροθεραπευτής κ. Γιώργος Κακαβάς οι άντρες παρουσιάζουν συχνότερα προβλήματα σ’ αυτόν συγκριτικά με τις γυναίκες. O αχίλλειος τένοντας που προκαλεί πόνο αναφέρεται ως τενοντίτιδα, αλλά οι αλλαγές που συμβαίνουν σ’ αυτόν δεν ακολουθούν τη φυσιολογική διαδικασία δημιουργίας φλεγμονής και ίασης και γι΄αυτό, οι κλασικές συστάσεις για ανάπαυση, πάγο, πίεση και ανύψωση δεν αποδίδουν.
Λόγω κυτταρικών αλλαγών στον τένοντα και στη διάταξη των ινών κολλαγόνου η ανοχή φορτίων καθίσταται δυσκολότερη. Σύμφωνα με τον κ. Κακαβά, στα συμπτώματα περιλαμβάνεται η πρωινή δυσκαμψία, η οποία αποκαθίσταται εντός μερικών λεπτών (5-10) και η δυσκαμψία κατά τη βάδιση μετά από παρατεταμένη αδράνεια. Η σύντομη ύφεση των συμπτωμάτων αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα αναζήτησης ιατρικής συμβουλής, γεγονός που καθυστερεί τελικά την ανάρρωση.
Προκειμένου να ερευνήσουν την ορθότητα των συστάσεων για την αποκατάσταση του αχίλλειου τένοντα μετά από τον τραυματισμό του, ο Δρ. Scott C. Wearing από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η φόρτωση στον αχίλλειο τένοντα μειώθηκε σταδιακά με την αύξηση της ταχύτητας περπατήματος, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις οδηγίες γιατρών και φυσικοθεραπευτών για ήπια κινητικότητα, προκειμένου να μην εφαρμόζονται υψηλά φορτία στον αχίλλειο τένοντα μετά από τραυματισμό του.
Όπως δήλωσαν οι ερευνητές, τα ευρήματα «αμφισβητούν το σκεπτικό που υπάρχει πίσω από τα ισχύοντα πρωτόκολλα της προοδευτικής φόρτωσης για την αποκατάσταση μετά από τραυματισμό του αχίλλειου τένοντα, στα οποία το αργό περπάτημα συνίσταται από τη πρώτη στιγμή κατά τη διάρκεια της θεραπείας για να μειωθεί η μέγιστη φόρτιση στο τένοντα».
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα αποτελέσματα αμφισβητήθηκαν από ορισμένους ειδικούς, δεδομένου ότι η έρευνα διεξήχθη σε μη τραυματισμένα άτομα, οι οποίοι προτείνουν περαιτέρω μελέτη για την επιβεβαίωσή τους.
Να σημειωθεί εδώ ότι η τενοντίτιδα αχιλλείου είναι μια πάθηση που εμφανίζεται συχνά σε όσους τρέχουν μεγάλες αποστάσεις και σε όσους ασχολούνται με το τένις, το βόλεϊ και το ποδόσφαιρο. Υπάρχει αναφερθείσα συχνότητα εμφάνισης 6,5-18% στους δρομείς. Συχνά προκύπτει και σε ερασιτέχνες αθλητές ηλικίας 30-50 ετών, που αθλούνται περιστασιακά. Το φύλο και η γενετική προδιάθεση αποτελούν τους παράγοντες κινδύνου που είναι ανέφικτο να τροποποιηθούν.
