Σπονδυλική στήλη: Ποιες οι επιπτώσεις ενός τροχαίου ατυχήματος;

Σημαντικές επιπτώσεις στην προσωπική και κοινωνική ζωή αλλά και στην οικονομική κατάσταση των ασθενών μπορεί να έχουν οι τραυματισμοί στη σπονδυλική στήλη.

Αν και αποτελούν τη μειονότητα των τραυματισμών στο σύνολό τους, τα τροχαία ατυχήματα ευθύνονται για πάνω από το 40% των τραυματισμών της και είναι ο συχνότερος λόγος πρόκλησης καταγμάτων σ’ αυτήν. Ωστόσο, δεν είναι η μοναδική επίπτωση που μπορεί να έχουν στην υγεία της σπονδυλικής στήλης.

«Η σπονδυλική στήλη είναι μια ανθεκτική και σύνθετη κατασκευή, που παρέχει στήριξη στο σώμα και προστασία στο νωτιαίο μυελό. Οι μύες και τα οστά, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι και τα νεύρα συμβάλλουν στην επίτευξη αυτών των σκοπών. Ωστόσο, είναι ευαίσθητη και επιρρεπής σε τέτοιες καταστάσεις, διότι η κατασκευή της δεν μπορεί να απορροφήσει τέτοιες απότομες και έντονες δυνάμεις που ασκούνται σ’ αυτή κατά την σύγκρουση. Αντιθέτως, τη στιγμή εκείνη καταπονούνται έντονα όλες οι δομές της οπότε ο κίνδυνος ρήξης των ισορροπιών και πρόκλησης βλάβης στη σπονδυλική στήλη είναι μεγάλος», επισημαίνει ο φυσικοθεραπευτής – χειροθεραπευτής κ. Γιώργος Κακαβάς.

«Οι κακώσεις στον αυχένα είναι ο συχνότερος τραυματισμός και μπορεί να δώσει συμπτώματα πολύ μετά το ατύχημα. Δισκοκήλη, κατάγματα και σπονδυλολίσθηση δύνανται επίσης να προκύψουν στη σπονδυλική στήλη από τη σύγκρουση αυτοκινήτων», προειδοποιεί ο κ. Κακαβάς.

Η παρουσία μαξιλαριού στο κάθισμα αποτρέπει αυτού του είδους τον τραυματισμό σε μετωπικές συγκρούσεις, ενώ η χαμηλή ταχύτητα του οχήματος δεν αποτρέπει τον τραυματισμό.

Τα συμπτώματα του αυχενικού τραυματισμού μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο και δυσκαμψία στο λαιμό, πονοκεφάλους που συχνά εντοπίζονται στη βάση του κρανίου, ζάλη, θολή όραση και κόπωση. Η παρουσία συμπτωμάτων θα πρέπει να οδηγήσει τον τραυματία στον ορθοπαιδικό, ο οποίος στην πλειονότητα των περιπτώσεων συστήνει φυσικοθεραπείες.

Παράλληλα τα συμπιεστικά κατάγματα είναι συχνά στη θωρακική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης στα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Ο λόγος είναι ότι τη στιγμή της σύγκρουσης το άνω μέρος του σώματος που είναι ελεύθερο ωθείται προς τα εμπρός, ενώ το κάτω παραμένει σταθερό διότι συγκρατείται από τη ζώνη ασφαλείας. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποφεύγεται η χρήση της, δεδομένου ότι αυτό δύναται να προκαλέσει ακόμα σοβαρότερα προβλήματα.

Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τέτοιου είδους κατάγματα μπορούν να προκαλέσουν τραυματισμούς στο νωτιαίο μυελό, καθώς οι σπασμένοι σπόνδυλοι μπορούν να μετακινηθούν από τη θέση τους, με κίνδυνο παραπληγίας. Η φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση μετά την πώρωση του κατάγματος αποτρέπει τη δυσκαμψία και κινητοποιεί ταχύτερα τον ασθενή.

Η σπονδυλόλυση και η σπονδυλολίσθηση μπορεί επίσης να είναι αποτελέσματα ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος, αν και σπανιότερα. Η πρώτη αφορά τη λύση της συνέχειας του σπονδύλου μεταξύ των άνω και των κάτω αρθρικών αποφύσεων και η δεύτερη τη μετατόπισή του λόγω κατάγματος. Το εκτοπισμένο οστό μπορεί να πιέσει τα νεύρα ή να περιορίσει το κανάλι του νωτιαίου μυελού, προκαλώντας πόνο, μούδιασμα ή αδυναμία στον γλουτό ή το πόδι και δυσκολία στο περπάτημα.

Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου. Μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκύψει από τροχαίο ατύχημα είναι η δισκοκήλη η οποία δημιουργείται όταν το μαλακό εσωτερικό του δίσκου, ο πηκτοειδής πυρήνας, προβάλει μέσα στο σπονδυλικό σωλήνα, ασκώντας πίεση πάνω σε ένα ή περισσότερα νεύρα.

Η χειρουργική επέμβαση της σπονδυλικής στήλης για τη θεραπεία της δισκοκήλης επιλέγεται μόνο όταν έχουν πλήρως εξερευνηθεί και αποτύχει οι συντηρητικές θεραπευτικές επιλογές. Πολλοί ασθενείς μπορούν να βρουν μακροχρόνια ανακούφιση με μεθόδους, όπως η φαρμακευτική αγωγή και η φυσικοθεραπεία.