Παθήσεις του χεριού τέλος με αυτόλογο ένζυμα

Τέλος σε τενοντίτιδες, επικονδυλίτιδες, αρχόμενες αρθρίτιδες βάζει ενέσιμη θεραπεία με αυτόλογους παράγοντες (ενζυμα) από το αίμα του πάσχοντος!

Μάλιστα η θεραπεία μέσα στα πρώτα έξι χρόνια εφαρμογής της φαίνεται ότι εκτοπίζει οριστικά το χειρουργείο για τις παθήσεις του χεριού και καθιερώνεται ως θεραπεία επιλογής! Αυτό μαρτυρούν τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο των Αμερικανικών Εταιρειών Χειρουργικής Χεριού, Επανορθωτικής Μικροχειρουργικής και Χειρουργικής Περιφερικών Νεύρων στην  Αριζόνα.

«Η εφαρμογή της θεραπεία με τους ενέσιμους αυτόλογους παράγοντες τα τελευταία έξι χρόνια προσφέρει θεαματικά αποτελέσματα καθώς  εκτοπίζει το χειρουργείο και βάζει οριστικό τέλος στουςβασανιστικούς και χρόνιους πόνους  »  αναφέρειοΔρ Ιωάννης Ιγνατιάδης, Χειρουργός Ορθοπαιδικός, πρώην αντιπρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού, Διευθυντή τμήματος Μικροχειρουργικής Ιατρικού Ψυχικού.

Στο αμερικανικό συνέδριο παρουσιάστηκαν αποτελέσματα και από την εφαρμογή των τοπικών ενέσεων με αυτόλογο ενζυμα και  στις αρχόμενες αρθρίτιδες μικρών αρθρώσεων όπως του αντίχειρα.

Η θεραπεία  για τις αρχόμενες αρθρίτιδες μικρών αρθρώσεων όπως του αντίχειρα εφαρμόζεται και στην χώρα  με πολύ καλά αποτελέσματα.

Η  θεραπεία με το αυτόλογο ενζυμα, όπως εξήγησε ο κ Ιγνατιάδης που την εφαρμόζει, είναι απλή , γρήγορη και έχει άμεσα αποτελέσματα. Μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κατάλληλα εξοπλισμένο ιατρείο και από εξειδικευμένο ιατρό, γεγονός που μειώνει συνολικά το κόστος της επέμβασης, αφού δεν γίνεται καν εισαγωγή σε νοσοκομείο.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ  ΤΗΣ   ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Μετά τη διάγνωση της πάθησης ο γιατρός παίρνει αίμα από τον πάσχοντα. Στη συνέχεια με ειδική επεξεργασία γίνεται λήψη  από το αίμα ενός ένζυμου, το οποίο εδράζει στο περίβλημα των αιμοπεταλίων και έχει αυξητικές-επουλωτικές ιδιότητες.

Το ενζυμα αυτό εγχέεται   στο σημείο του μεγίστου πόνου ή γύρω από αυτό .Για την αντιμετώπιση της πάθησης  μπορεί να χρειασθούν 1-3 συνεδρίες ,ενώ η διαδικασία εφαρμογής δεν ξεπερνά τα 20-25 λεπτά.

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΧΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Δύο απo τις πιο συχνές και βασανιστικές παθήσεις του χεριού είναι :

Η έξω επικονδυλίτιδα (στον αγκώνα)που ταλαιπωρεί τα χέρια αυτών που κάνουν χειρονακτικές εργασίες και  των αθλητών

Η αρθρίτιδα βασική άρθρωση του αντίχειρα που προσβάλλει τα χέρια των γυναικών άνω των 40χρόνων. ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ:Η έξω επικονδυλίτιδα (tenniselbow) εκδηλώνεται με:

Άλγη διαξιφιστικά στον αγκώνα επιδεινούμενα με την χρήση του άκρου ,

Aιμωδίες που αντανακλούν συχνά προς το μπράτσο ή το πήχυ, ενώ κάποια στιγμή εγκαθίσταται σχεδόν ανικανότητα εκτέλεσης χειρονακτικής εργασίας και έξπτωση μυϊκής ισχύος.

Είναι δε πολύ βασανιστικό και ψυχοφθόρο να βλέπεις το χέρι σου να αχρηστεύεται προοδευτικά και να σου πέφτουν τα αντικείμενα ή να μη μπορείς να βιδώσεις μια βίδα.

ΒΑΣΙΚΗ  ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ  ΤΟΥ  ΑΝΤΙΧΕΙΡΑ

Χαρακτηριστικό της βασικής αρθρίτιδας του αντίχειρα είναι ο επιδεινούμενος πόνος που συνοδεύεται από πρήξιμο στη βάσητου.Σε  προχωρημένο στάδιο αρθρίτιδας ο αντίχειρας ακινητοποιείται και ο πάσχοντας αδυνατεί να εκτελέσει βασικές κινήσεις όπως η απλή σύλληψη αντικειμένων.

Στο τελικό στάδιο  ο αντίχειρας υπεξαρθρώνεται στη βάση του και κονταίνει στο μήκος του ενώ σχεδόν αχρηστεύεται.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ    ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Μέχρι πριν από εξι χρόνια, πριν δηλαδή από την θεραπεία με τους αυτόλογους παράγοντες, οι χρόνιοι βασανιστικοί πόνοι από τις παθήσεις του χεριού αντιμετωπίζονταν με:

Τη λήψη αντιφλεγμονωδών από το στόμα,

Ακινητοποίηση  του χεριού ( νάρθηκες),

Εφαρμογή ειδικών περιδέσεων ( με σκράτς),

Φυσικοθεραπείες (laser,υπέρηχα κλπ),

Παγοθεραπεία  και

Ενέσεις κορτιζόνης στο σημείο μεγίστης ευαισθησίας.

Σε ακόμα πλέον επίμονες μορφές της πάθησης γίνονταν χειρουργική επέμβασημε πλάγια έξω τομή στον αγκώνα και αποκόλληση ή επιμήκυνση της έκφυσης των τενόντων με αμφίβολο όμως αποτέλεσμα. Στην επικονδυλίτιδα η θεραπεία με παράγοντες έχει ένδειξη σε όλα τα στάδια, ενώ περίπτωση του αντίχειρα η εν λόγω θεραπεία έχει μεγάλη αξία κυρίως στην αρχή, ενώ στα τελικά στάδια όπου έχει εξαρθρωθεί πλέον ο αντίχειρας, η αξία του είναι κυρίως ανακουφιστική σε συνδυασμό με νάρθηκα.