«Παρελθόν» τα φάρμακα για τον διαβήτη τύπου 2 μετά τη γαστρική παράκαμψη
«Η μεταβολική χειρουργική συγκαταλέγεται πλέον ανάμεσα στις ενδεδειγμένες επιλογές θεραπείας του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 για παχύσαρκους ασθενείς».
Αυτό έχει γίνει αποδεκτό από την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία και άλλους 34 κρατικούς και διεθνείς ιατρικούς οργανισμούς, έτσι όπως έχει εκφραστεί στη Συνάντηση Κορυφής για τη Χειρουργική Αντιμετώπιση του Διαβήτη που πραγματοποιήθηκε το 2015 και στην οποία συμμετείχαν 48 εξειδικευμένοι επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο.
«Πράγματι», τονίζει ο Δρ. Στέφανος Λαζαρίδης, Γενικός Χειρουργός, Χειρουργός Παχυσαρκίας και Μεταβολισμού, «όλες οι αποδεκτές επεμβάσεις παχυσαρκίας επιφέρουν βελτίωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, με τις επεμβάσεις γαστρικής παράκαμψης (bypass) να έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά στους χρόνους επίτευξης των φυσιολογικών τιμών».
«Είναι σημαντικό» επισημαίνει ο κ. Λαζαρίδης, «ότι περίπου το 60% των ασθενών επιτυγχάνει επαναφορά της γλυκόζης του στα φυσιολογικά επίπεδα, για διάστημα μεγαλύτερο των 5 χρόνων, ενώ το 100% των ασθενών επωφελούνται άμεσα μετεγχειρητικά από την ευκολότερη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος, με λιγότερα ή και καθόλου φάρμακα».
Αναφορικά με το ερώτημα πώς η επέμβαση κατά της παχυσαρκίας αντιμετωπίζει δραστικά τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ο ιατρός διευκρινίζει: «Oι μηχανισμοί δράσης είναι πολλαπλοί και πολύπλοκοι και αφορούν σε μεταβολές στη δράση ορμονών του γαστρεντερικού, της εντερικής χλωρίδας κλπ.
Οι μεταβολές αυτές, μετά την επέμβαση προκαλούν αίσθημα κορεσμού, μείωση σωματικού βάρους, βελτίωση της ευαισθησίας των οργάνων στην ινσουλίνη, εξαιρετικό έλεγχο της υπεργλυκαιμίας, ενώ μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων».
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως από το 2015, η μεταβολική χειρουργική πρέπει να αποτελεί συνιστώμενη επιλογή για τη θεραπεία του Σακχαρώδη Διαβήτη 2 σε κατάλληλους υποψήφιους με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) ≥40 ανεξάρτητα από την επιτυχία ή αποτυχία της φαρμακευτικής αγωγής, και υποψήφιους με ΔΜΣ 35-39,9 με ανεπαρκώς ελεγχόμενη υπεργλυκαιμία, παρά τη βέλτιστη ιατρική θεραπεία.
