Επιτυχής επανεπέμβαση σε 35χρονη με μεγάλο υπόλειμμα θυρεοειδούς
Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σε 35χρονη ασθενή επανεπέμβαση στο θυρεοειδή της, η οποία κρίθηκε απαραίτητη, λόγω υποτροπής. Μετά την αρχική επέμβαση για αφαίρεση του θυρεοειδή, λόγω τοξικής βρογχοκήλης, η ασθένεια της υποτροπίασε, λόγω πολύ μεγάλου υπολείμματος (θυρεοειδικός ιστός που δεν αφαιρέθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης επέμβασης), το οποίο και προκάλεσε νέα «έντονα» και «θορυβώδη» συμπτώματα.
Σύμφωνα με τον Χειρουργό Θυρεοειδούς και Ενδοκρινών Αδένων Σταύρο Τσιριγωτάκη, ο υπερθυρεοειδισμός, λόγω τοξικής βρογχοκήλης, είναι μια διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα, κατά την οποία αυτός υπερλειτουργεί και προκαλεί επιτάχυνση του μεταβολισμού. Ο θυρεοειδής μπορεί μορφολογικά να είναι φυσιολογικός ή να είναι διογκωμένος (βρογχοκήλη), συνήθως όμως έχει αυξημένο μέγεθος και παρουσιάζει όζους. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής είναι απώλεια βάρους που δεν δικαιολογείται από τη σωματική άσκηση ή το φαγητό, ταχυπαλμία ίσως και αρρυθμία, ιδρώτας, δυσανεξία στη ζέστη, νευρικότητα, τρέμουλο, καθώς και εξόφθαλμο που πολλές φορές είναι ο λόγος για τον οποίο ο ασθενής πάει στον γιατρό. Όλα αυτά είναι συμπτώματα που επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενή.
Η ασθενής έπασχε από τη νόσο Graves ή διάχυτη τοξική βρογχοκήλη, η οποία είναι αυτοάνοσο νόσημα, δηλαδή ο οργανισμός παράγει αυτοαντισώματα τα οποία κάνουν τον αδένα να υπερλειτουργεί, με συνέπεια να μην ρυθμίζεται, να έχει έντονες ταχυκαρδίες, απώλεια βάρους, τρέμουλο στα χέρια κ.ά.
Όπως διευκρινίζει ο κ. Τσιριγωτάκης, «παρόλο που η 35χρονη είχε χειρουργηθεί για να αφαιρέσει το θυρεοειδή της, λίγο μετά την επέμβαση τα συμπτώματά της επανεμφανίστηκαν και διαπιστώθηκε ότι κατά την επέμβαση δεν είχε αφαιρεθεί όλος ο αδένας και είχε παραμείνει ένα πολύ μεγάλο υπόλειμμα θυρεοειδούς. Τέτοια υπολείμματα συνήθως κάνουν την νόσο να υποτροπιάσει και απαιτούν επανεπέμβαση, όπου σε αυτήν υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών».
Αυτή όμως η πιθανότητα που υπήρχε για σοβαρές επιπλοκές, έκανε διστακτικούς αρκετούς χειρουργούς, όπως μας ανέφερε η ίδια η ασθενής, οι οποίοι αρνήθηκαν δηλώνοντας αδυναμία, να αναλάβουν το συγκεκριμένο περιστατικό, το οποίο όμως απαιτούσε άμεση αντιμετώπιση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η χειρουργική του θυρεοειδούς αδένα είναι μια απαιτητική χειρουργική και αυτό γιατί πέραν των άλλων, ο θυρεοειδής, έρχεται σε στενή επαφή αφενός με ένα νεύρο από την κάθε πλευρά του, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ομιλία και αφετέρου με τους παραθυρεοειδείς αδένες.
Ακόμα δυσκολότερη -σημειώνει ο κ. Τσιριγωτάκης- χαρακτηρίζεται η επανεπέμβαση η οποία και διενεργήθηκε στη συγκεκριμένη ασθενή, επέμβαση η οποία πάντα πρέπει να διενεργείται από χειρουργούς με εξειδικευμένη κατάρτιση και πολυετή εμπειρία. Και αυτό, γιατί, τόσο το νεύρο όσο και οι παραθυρεοειδείς αδένες πρέπει να διατηρούνται άθικτοι κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
«Από τη μια πλευρά δηλαδή πρέπει να αφαιρεθεί μέχρι και το τελευταίο κύτταρο ενώ από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να γίνουν τραυματισμοί σε αυτά τα στοιχεία, κατά τη διάρκεια του διαχωρισμού του ενός στοιχείου από το άλλο. Αυτό δεν είναι εύκολο, αφού ο θυρεοειδής έρχεται σε άμεση επαφή με αυτά και πρέπει στην ουσία να τα ‘’ξεκολλήσουμε’’ πάνω από τον αδένα, χωρίς να τα τραυματίσουμε» τονίζει ο κ. Τσιριγωτάκης.
Η μέθοδος που εφαρμόστηκε στην 35χρονη, είναι η ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή, η χειρουργική επέμβαση θυρεοειδούς που διενεργείται μέσω μιας τομής η οποία είναι 3εκ. ή και μικρότερη. Οι ασθενείς συνήθως έχουν λιγότερο πόνο, πιο γρήγορη ανάρρωση, σε σχέση με τις κλασικές παραδοσιακές θυρεοειδεκτομές και σίγουρα ελάχιστη ουλή, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό, αφού η μετεγχειρητική ουλή βρίσκεται σε εμφανές σημείο και θα την έχει ο ασθενής για μια ολόκληρη ζωή.
Συντάκτης: Δήμητρα Χατζηπαναγιώτου
